Όψη

Δε θα 'ρθει ποτέ καμιά ευτυχία.
Ποτέ, όσο εσύ η μάγισσα
Θα περπατάς στ' αστέρια.
Γιατί δε διάλεξες τη γύμνια σου
Να κρύβεις κάτω από φανταχτερά στολίδια,
Ούτε από χρώματα όμορφα
Που σε λερώνουν ψέμα,
Μα από το φώς της μέρας.
Που πάντα λάμπει ντροπαλό
Όταν κοιτά εσένα.
Λάμψη κ εσύ, έτσι γυμνή όταν είσαι
Σα μιας κατάρας γέννηση
Που κατατρώει το σκότος
Καθώς τα δάκρυα της
Πλένουνε την καταχνιά του κόσμου.
Ποιός να 'ναι που έχει τη χαρά
Από δικό σου σπρώξιμο να πέφτει;

Ένας χαμένος είμαι, ανήμπορος,
Από την όψη σου που απέχει.

Αριθμοί

Στάχτη είναι
Γεννά την ηδονή
Και πίσω της καταπατά το σύμπαν
Χαρίζει πόνο και ζωή
Με μόνο της σκοπό ένα βλέμμα.
Χάρισμα ολόψυχο η καταστροφή
Γιατί μαζί γκρεμίζει πύργους
Που σ' όλο τον καιρό σηκώνονται απ΄το ψέμα.
Πως να σωθείς κ' εσύ που βούλιαξες στο σκότος
Με το σκοτάδι του μοιράζει φως
Πιο λαμπερό απ' την Άνοιξη
Πιο φωτεινό, χαμόγελο
Πιο δυνατό απ' το χτύπο
Ποιό... Καθαρό;
Είναι όρνεο.
Νύχτες κατασπαράζει απ' τις ζωές
Και μας αφήνει όλους
Ένα