Φωτιά

Ζωγραφισμένες ,από τα μάτια σου, φωτιές
γλιστρούν στον αέρα
Έχοντας μοναδικό σκοπό
να φτάσουν τα σύννεφα και να τα κάψουν

Να σταματήσουν για πάντα τη βροχή
και σαν νέοι θεοί, να ξαναφτιάξουν τον κόσμο
Χωρίς νερό, χωρίς ασφάλεια
Μόνο φωτιά, να καίει για πάντα

Να γίνεται σώμα
Να χορεύει και να σβήνει τις σκέψεις
Αφήνοντας μέσα στα άδεια κρανία μια εικόνα
Αυτή του προσώπου σου

Να καίει για πάντα τους ανθρώπους
Να καίει τη φύση τους,
από το πιο βαθύ σημείο της ύπαρξης τους
Ακριβώς, δηλαδή, όπως κάνουν τα μάτια σου

Πόλη

Η πόλη σε άκουσε να μιλάς
και κατάλαβε πως η ώρα της είχε έρθει.
Γέλασες καθώς περπατούσες δίπλα της,
ήξερες πως κανένα από τα φτηνά της κόλπα
δε μπορούσε να τη σώσει πια από το γκρίζο.

Ήταν ακόμη μια μορφή και το γνώριζες.
Ράγισε αργά, έσπασε στα δύο
και στη μέση άφησε εσένα
για να δείξει περίτρανα τη νίκη σου.
Αυτός, φαίνεται, ήταν ο μόνος τρόπος.