Συνέχεια

Το τελευταίο βράδυ

είν' η ζωή

Που άφησες για πάντα

Το τελευταίο βράδυ

είναι πρωί

Το νοσταλγείς για πάντα

Αυτό το βράδυ σου

γεννά τη θλίψη

Την πιο ανούσια όλων.

Τι είναι ο αποχωρισμός;

Υγρή φυλακή

Γραφική κ' ανούσια

Το τέλος ειν' γιορτή

και η γιορτή το τέλος.

Ξεχνώ

Όλο ξεχνώ
κ' ας μη το θέλω
Ξεχνώ τον εαυτό
μα  βρίσκω πάλι εμένα
Είναι μια θύμιση το εγώ,
με πάθος, που σε πάει στα ξένα
Ένας καθρέφτης άνθρωπος,
κάποιες νυχτιές, ν' αντανακλά εσένα
Ο πόθος μου ειν'  εκτέλεση
σα μέρα, το μυαλό μου σπάει
Και ο νούς, φτωχός,άλλο πια μέρος
απ' το γέλιο σου δεν έχει για να πάει.