Σκακιέρες

Καθρέπτες
που αντικατοπτρίζουν
σκακιέρες

Μισές εδώ
μισές εκεί,
σα μαγικός χώρος

Μόνο κοινό
η βασίλισσα,
εσύ

Σε κρατούν φυλακισμένη ζωγραφιές
σε χαρτιά
ασχέτων ανθρώπων

Ούτε νεκροί ίπποι,
ούτε πύργοι
δε σε κρατούν

Λάμψε
και χαμογέλα στις στιγμές
Σα νέο παιχνίδι

Χρώμα

Φωτιά που καίει
σε λευκά μονοπάτια

Πολύχρωμα λουλούδια
πορτοκαλί και μωβ

Καφέ βράχια, τα μάτια σου,
σε καταιγίδες φωτός

Η μέρα γλιστράει
από την κόμη σου

Ξεκινά, το ταξίδι που σκέφτηκε
να κάνει τον ουρανό

Πιάσ' την
και κάνε την πάλι πέτρα

Μ' αυτή σπάσε
ότι πίσω σε κράτησε.

Σπείρα

Επαναλαμβανόμενος κύκλος
η μέρα

Ήλιος περιστρεφόμενος
από το πρόσωπο σου

Σχήμα της ζωής
οι κύκλοι των δακτύλων σου

Δεν είναι ευθεία
ούτε κύκλος

Δεν είναι συμμετρία
ούτε περιβαλλοντική συνθήκη

Είναι σπείρα
και μέσα σου χάθηκα

Χαρά

Δεν ξέρω τι υπάρχει πια
Δε βλέπω όνειρα
Δε νιώθω τον άνεμο

Νιώθω τη ζωή
Που περικλείεις γύρω σου
Μια έκρηξη χαράς

Θέλω να διαλυθώ μέσα της
Δεκάδες καλοκαίρια στον ήλιο
Και εσύ.

Φως

Σε ακούω στα ηλιοβασιλέματα
και σε βλέπω σε στίχους
γραμμένους σε τοίχους.

Σε άσβεστο φως, λευκό,
να σβήνεις τα μακρινά σκοτάδια
που κρύβουμε μέσα μας.

Δυστοπία

Οι σκέψεις που μας κύκλωσαν είπαμε φταίνε

Για τη μουντάδα που κυρίευσε τα κεφάλια μας

Για τη σιωπή που επικράτησε μέσα τους

Και για όσα περνούσαν χωρίς να προσπαθούμε

Καν να τα αγγίξουμε.

Είδαμε αποτυχημένους ονειροπόλους

Να καταλήγουν πάλι στη δυστοπία

Να φωνάζουν και να παραμιλούν σιγά

Και να λένε λέξεις που πάλι δεν ταίριαξαν

Με τα λεγόμενα τους.

Μέρα

Η επόμενη μέρα ήρθε
Όμως έμοιαζε όμοια

Έμοιαζε όπως εσύ
όταν ξυπνάς

Και όταν δε γνωρίζω τι νιώθεις,
τι σκέφτεσαι ή τι είναι αυτό που θες

Δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω
την οποιαδήποτε επόμενη μέρα

Μα για πάντα θα κρατώ,
τις εικόνες που μου χάρισες.

Θα τις θυμάμαι στο πέρας
της κάθε μέρας

Ώσπου να μπουν σε μια σειρά
και να φτάσουν την τελευταία

Που θα γνωρίζω, πως είμαι χαμένος
και εσύ ο σκοπός.