Δρόμος

Την πρώτη φορά που έφυγες
όλοι βγήκαν στους δρόμους
Χωρίς να ξέρουν γιατί
Δε μπόρεσαν ν' αντέξουν την απουσία σου
και επαναστάτησαν εναντίον της

Τη δεύτερη φορά,
τα περιστέρια στο πάρκο έδειχναν ήρεμα,
περίεργα γαλήνια και ακίνητα
Οι δε άνθρωποι, πάλι, φώναζαν
Φώναζαν και έκαιγαν για να ξαναγυρίσεις

Αλήθεια, όμως, γιατί;

Βροχή

Μύρισε τη βροχή
Και τώρα, πες μου,
τι νιώθεις;
Χαρά

Και δε μπορώ
να την κρύψω στα χέρια μου,
όπως έκανα πάντα
με ότι με τρόμαζε παιδί

Δεν υπάρχει γύρω μου,
μα βρίσκεται μπροστά μου
Όσες φορές και αν κλείσω τα μάτια μου
θα είναι εκεί

Σαν τη μυρωδιά της βροχής.

Ήλιος

Είναι καημός ο ήλιος του καλοκαιριού
όταν απ' όπου και αν τον δεις
μοιάζει να είναι ίδιος.

Και μένεις να αναρωτιέσαι
αν φταίει που έσυ ήσουν πάντα μακριά
ή αν εκείνος είναι ψεύτης.

Πάντα σου χαμογελούσε,
υποσχόμενος ζέστες και χαρές
σε ήρεμες μέρες.

Και τώρα κρύβεται πίσω απο τα σύννεφα
φοβούμενος, ίσως, να αλλάξει την εποχή

ο δειλός.