Δρόμος

Οδικά σήματα
κατευθείνουν χαμένους οδοιπόρους
στο δρόμο της καταστροφής
του μικρόκοσμου τους.

Σπάνε τη γυάλα
και από μέσα ξεπηδούν ζητιάνοι
που ψάχνουν, μέσα στα γαλήνια μάτια τους,
σημάδια.

Σφίγγουν τα χέρια
και ορκίζονται να χαθούν μαζί.
Γυρνούν θαλάσσιους ορίζοντες
ζητώντας στεριά.

Χτυπούν στην άγνοια
και βρίσκουν μίσος.
Κρυμμένο σε κόκκινα σύννεφα
που προσφωνούν σκοτάδι. 

Φιγούρες

Σταματάω το φως
και εκθρονίζω τις αγγελικές φιγούρες
Δεν τις χρειαζόμαστε πια
Διότι ο κόσμος,
πλέον αρκετά τυχερός,
κατέχει τη δική σου.

Σπασμένα τα αγάλματα τους
αποθηκεύτηκαν στο υπόγειο
Μαζί με τις σκέψεις
και τις σκιές των ποντικών,
τα απομεινάρια θαρραλέων ανθρώπων,
που τραπηκαν σε φυγή
προσπαθώντας να κρυφτούν
μη ανεχόμενοι το φως
μιας νέας μέρας.

Κύκλος

Ένας ψεύτης φωνάζει πως είναι χαρούμενος
Οι φωνές του καταλήγουν σε μια τρύπα στο έδαφος
Είναι η ίδια που φρουρεί τους βασιλείς,
τα σύννεφα, το σκοτάδι και ότι άλλο προξενεί φόβο.

Χίλια χρόνια αργότερα,
λίγες σταγόνες νερό τρυπούν το βράχο
Γίνονται ποταμός και κυλούν υπόγεια
μέχρι να φτάσουν τα κρυμμένα τους κρίματα

Ξεπλένονται στις ρίζες των δέντρων
και γίνονται οξυγόνο.
Τρυπούν τα πνευμόνια μας
και ξεκινούν πάλι απ' την αρχή
Ώσπου να βρούν το σχήμα της ζωής.