Ξεχνώ

Όλο ξεχνώ
κ' ας μη το θέλω
Ξεχνώ τον εαυτό
μα  βρίσκω πάλι εμένα
Είναι μια θύμιση το εγώ,
με πάθος, που σε πάει στα ξένα
Ένας καθρέφτης άνθρωπος,
κάποιες νυχτιές, ν' αντανακλά εσένα
Ο πόθος μου ειν'  εκτέλεση
σα μέρα, το μυαλό μου σπάει
Και ο νούς, φτωχός,άλλο πια μέρος
απ' το γέλιο σου δεν έχει για να πάει.